Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Απάντηση στον Μάριο από Φάλιες & κάποιες περεταίρω τοποθετήσεις

(το σχόλιο στο οποίο απαντάμε είναι εδώ http://www.islandanarchy.com/-f52/----t1859.htm)

Είπες ότι το κείμενο μας είναι γεμάτο ανακρίβειες χωρίς όμως να τες πεις. Πε τες να δούμε.

Επίσης είπες ότι μιλάμε για πράγματα που “δεν μπορούν να συζητηθούν δημόσια.” Στο προηγούμενο μας κείμενο, όπως και σε αυτό, δεν γράψαμε τίποτα το οποίο δεν ήταν ήδη δημόσιο. Αυτό το κάνουμε προσεχτικά και ευσυνείδητα. Επίσης το μόνο όνομα που αναφέραμε ήταν του Πολυκάρπου ο οποίος βγαίνει στα ΜΜΕ επώνυμα. Και στην τελική τί είπαμε – ότι (κάποιοι) αναρχικοί διαφοροποιούμαστε έντονα από τις απόψεις και πραχτικές αριστερίστικων οργανώσεων, κάτι το αυτονόητο δηλαδή, σιγά το πράμα. Μήπως απλά αποφεύγεις την κριτική;

Μας έκανες κριτική για την ανωνυμία μας. Όμως τόσο καιρό δεν σε ενοχλεί ότι σχεδόν όλες οι αναρτήσεις εδώ στο island-anarchy γίνονται με ψευδώνυμο, όπως και πολλά blogs στα οποία έχουν συνδέσμους στην σελίδα τους οι Φάλιες (δρακούνα, λινοπάμπακος, ανθρωποφάγος κτλ), και κατακρίβεια από τις ίδιες τις Φάλιες κάποιοι γράφουν με ψευδώνυμο. Όμως τώρα που σας γίνεται κριτική μ'αυτό το τρόπο ξαφνικά σε χαλάει και προσπαθείς να υποβιβάσεις την κριτική μας εξαιτίας της ανωνυμίας. Η ανωνυμία ήταν συνειδητή επιλογή της ομάδας μας, για διάφορους λόγους, όταν συζητήσαμε το πως προτιμούμε να παρουσιάσουμε τις σκέψεις μας προς τα έξω.

Για τον Ξενοφώντος, φυσικά δεν είμαστεν αλληλέγγυοι προς αυτόν χωρίς όμως να στηρίζουμε την δίωξη του από το κράτος. Όμως σημειώνουμε τις αντιφάσεις σας για το πόσο ευκαιριακά είσαστε υπέρ ή κατά της αστυνομίας ανάλογα με το πως σας βολεύει. Σε αυτό το σημείο (όπως και άλλα) μας κάλυψε καλά το κείμενο “Σχετικά με τις συνεργασίες των διάφορων αντιφασιστικών ομάδων” του atepale που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο island-anarchy, ένα κείμενο εύστοχο και καλογραμμένο (http://www.islandanarchy.com/-f52/----t1886.htm).

Όσον για τα δικαιώματα των ρατσιστών. Τα δικαιώματα είναι αστική έννοια. Η έννοια του δικαιώματος βασίζεται στην δύναμη την οποία τις προστατεύει και τις επιβάλει, δηλαδή του κράτους και του μονοπώλιου της βίας. Το “Καμια ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας” είναι ένα σύνθημα τόσο αόριστο που δεν σημαίνει τίποτα, θα μπορούσε να το έλεγε και ο Μπους.

Μάριε γράφεις “Είπαμε του υπουργού και του αρχίμπατσου να λογοδοτήσει στην κοινωνία. Είναι πάγια τακτική του χώρου παγκόσμια να εκθέτει τους πολιτικάντηδες και τους μπάτσους όταν κάνουν χατίρια στους φασίστες.” Ακολουθεί όλο το σχετικό απόσπασμα του κειμένου σας:

Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε την πολιτικά απαράδεκτη στάση του κράτους και της αστυνομίας να επιτρέψει στην εθνικιστική-ρατσιστική πορεία να πλησιάσει τον χώρο του αντιρατσιστικού φεστιβάλ Rainbow, η οποία συνιστά, αν όχι σκόπιμη προσπάθεια επιβολής μιας λογικής χωροχρονικής συνύπαρξης ρατσιστών και αντι-ρατσιστών, τότε σίγουρα μνημειώδη βλακεία και ανευθυνότητα. Ο αρχηγός της αστυνομίας και ο πολιτικός του προϊστάμενος θα πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία για αυτή τους την πράξη ή οποία υπέθαλψε την συμπλοκή και οδήγησε σε τραυματισμούς και στο μαχαίρωμα τουλάχιστον δυο ατόμων από επιτιθέμενους ρατσιστές.

Ναι μεν δεν απευθύνεστε στο ίδιο το κράτος αλλά είναι φανερό με ποιους όρους μιλάτε στον αναγνώστη σας. Το ύφος και σκεπτικό όλης της παραγράφου είναι ξεκάθαρο. Κατηγορώντας την αστυνομία για ανευθυνότητα ζητάτε δηλαδή να δρα πιο υπεύθυνα. Ζητώντας από τον “αρχηγό της αστυνομίας και του πολιτικού του προϊστάμενου να λογοδοτήσει στην κοινωνία” κάνετε το ίδιο πράγμα. Αποδέχεστε τον λόγο ύπαρξης της αστυνομίας και της κρατικής ιεραρχίας χωρίς να τον αμφισβητήσετε. Κάνετε κριτική στην αστυνομία όχι επειδή έκανε χατίρια στους φασίστες αλλά επειδή τους επέτρεψαν να βρεθούν στον ίδιο χώρο με το Rainbow. Δηλαδή γίνεται κριτική στην αστυνομία επειδή επέτρεψε κάτι αντί να το απαγορεύσει και να το καταστείλει. Κατά τα άλλα συνεχίζετε να αυτοπροσδιορίζεστε ως αντιεξουσιαστές.

Παρομοίως με τις Φάλιες, σε πρόσφατο κείμενο του για τα επεισόδια στην Λάρνακα, ο Λινοπάμπακος κριτικάρει την αστυνομία επειδή δεν κάνει σωστά την δουλειά της.

Ο Μάριος κατηγόρησε το υστερόγραφο στο προηγούμενο μας κείμενο ότι τάχα ήταν δικηγορίστικο, υποκριτικό και ότι αναιρεί όσα είπαμε. Να ξεκαθαρίσουμε τις θέσεις μας ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:

Δεν είμαστε απόλυτοι στο θέμα ότι αναρχικοί πρέπει να συνεργάζονται μόνο με άλλους αναρχικούς. Είναι ορισμένες περιπτώσεις που δεν θα'πρεπε να αποκλείεται η συνεργασία αναρχικών με άτομα με τα οποία έχουν περιορισμένα κοινά. Είναι άλλες περιπτώσεις όμως που θα'πρεπε. Όπως και να αποκλείονται συνεργασίες με άλλους αναρχικούς αν υπάρχουν αγεφύρωτες διαφωνίες σε σημαντικά θέματα. Δεν υπάρχει απόλυτος κανόνας. Θεωρούμε καλύτερο οι αναρχικοί να είναι πιο ανοιχτοί σε ανένταχτους και απολιτικοποιημένους παρά σε οργανωμένες αριστερές ομάδες με τις δικές τους ατζέντες. Επίσης αναγνωρίζουμε ότι η επαφή με άτομα εχτός του στενού μας πολιτικού χώρου κάποτε είναι υγειινή. Όμως αναγνωρίζουμε ότι τα μειοψηφικά ρεύματα επιζούν μέσω της ακεραιότητας, όχι με το να υποχωρούν, να αφομοιώνονται ή να βάλουν νερό στο κρασί τους. Άρα τονίζουμε το “πως και με ποιους όρους” συνεργαζόμαστε με άλλους.

Επικαλέστηκες τις “κινηματικές διαδικασίες” κατηγορώντας μας ότι είμαστε έξω απ'αυτές και άρα οτι δεν μπορούμε να αρθρώσουμε κριτική εναντίον σας. Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι φυσικά είμαστε έξω απ'αυτές αφού δεν αποδεχόμαστε το κίνημα με τους όρους τους δικούς σας, δηλαδή με τους όρους του καπελώματος από τους ηγετίσκους της ΚΙΣΑ και λοιπούς αριστεριστές. Ούτε που θέλουμε να μας αναγνωρίζουν αυτοί σαν “ισότιμη συνιστώσα”.

Επιπλέον θέλουμε να προσθέσουμε μια παρατήρηση για τις Φάλιες και το πως αντιλαμβάνονται το κίνημα. Ενώ βγάζετε άρθρα ενημερωτικά για τον 'χώρο' στην Κύπρο περιορίζεστε σχεδόν αποκλειστικά στο γίγνεσθαι εντός των κλειστών κύκλων πολιτικοποιημένων του “κινήματος”, αγνοώντας ο,τιδήποτε δεν χωράει μέσα σε αυτόν τον περιορισμένο τομέα όπως τον αντιλαμβάνεστε. Για παράδειγμα, ενώ μέσα στον τελευταίο μήνα έχουν γίνει δυο εξεγέρσεις φυλακισμένων μεταναστών (και μια μαζική αποχή συσσιτίου στις κεντρικές φυλακές πριν λίγες μέρες) αυτό δεν το θεωρήσατε αρκετά αξιόλογο ή κινηματικό για να το δημοσιεύσετε, ενώ αναδημοσιεύετε κάθε ανακοίνωση των ρεφορμιστών ηγετίσκων της ΚΙΣΑ όταν μιλούν εκ μέρους των μεταναστών. Και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Φυσικά δεν περιμένουμε από τις Φάλιες να βγουν από την στενή αντίληψη που έχουν και είναι σημαντικό που αναδημοσιεύουν σχετικές ειδήσεις εδώ οι χρήστες αυτού του φόρουμ, αφού δεν υπάρχει πραγματικό κυπριακό indymedia.

Και να σημειώσουμε και κάτι άλλο. Οι φάλιες προωθούν τις θέσεις τους για το θέμα του Κυπριακού λες και είναι οι θέσεις ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού χώρου. “Ο αντιεξουσιαστικός χώρος όμως ήδη από το 1993 προέβαλε τη θέση ότιη ομοσπονδία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι λύση ανάγκης αλλά η ιδεώδης λύση” (Τραίνο, Βαγόνι 10ο, “Γιατί ακόμα και αν δεν υπήρχε ομοσπονδία θα έπρεπε να την εφεύρουμε”)(1) . Αυτή παραμένει η στάση μας και σήμεραhttp://falies.com/2010/09/23/3586/ κείμενο που αναδημοσιεύθηκε κιόλας στο indymedia της Αθήνας.

Κιόλας στο πρόσφατο σας κείμενο χρησιμοποιάτε τα τελευταία γεγονότα στην Λάρνακα για να ταυτίσετε τους βίαους ρατσιστές του ΕΛΑΜ με ολόκληρο τον χώρο του απορριπτικού Όχι, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσετε το σκηνικό διπολικά, από την μια οι καλοί αντιρατσιστές αριστεροί του Ναι (σαν εσάς), και από την άλλοι οι κακοί ρατσιστές δεξιοί του Όχι, μια απλοποίηση που αν και βολική δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.

Οι εθνικιστές δεν μπορούν πλέον να αυτο-διαχωρίζονται σε “πατριώτες αντι-κατοχικούς” και “εθνο-φυλετιστές, εθνικοσοσιαλιστές”. Ψες παρέλασαν μαζί, έβρισαν μαζί και χτύπησαν μαζί (υπάρχει μάλιστα μαρτυρία και για βίαιη επίθεση του ηγέτη του ΠΑΚ σε μετανάστες στον χώρο της εξέδρας του φεστιβάλ). Πρόκειται για το πολιτικό ξεγύμνωμα του απορριπτικού πυρήνα από κάθε επίφαση πολιτικής ορθότητας ή πολιτικής σοβαρότητας. Πρόκειται για τραμπουκισμό μιας εκδήλωσης παρουσία του Δήμαρχου Λάρνακας και της Αντιπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο (σημειώνουμε ότι οι επιτιθέμενοι ρατσιστές απέκοψαν και το ρεύμα της εκδήλωσης Rainbow) Το “τούρτζιοι, προδότες” που φώναζαν σε εμάς (ε/κ, τ/κ και μετανάστες) ήταν αυτό που ένωνε την ρατσιστική παράταξη από τον Κουλία εως το ΕΛΑΜ.

Μια παρόμοια λογική θα ήταν η εξής – η Ελένη Μαύρου παρέλασε μαζί με το μαύρο μπλοκ των αναρχικών σε μια αντιφασιστική πορεία, άρα σημαίνει ότι όλοι του Ναι είναι με το μέρος των αναρχικών. Πελλάρες δηλαδή... Και δυστυχώς σε κείμενο της Ένωσης Αναρχικών (http://enosianarxikon.blogspot.com/2010/11/blog-post_21.html) αναπαράγεται ο ισοπεδωτικός ταυτισμός αντικατοχικών με φασίστες και νεοναζί.

Εμμένουμε στο ότι η κριτική-αυτοκριτική, και γενικότερα, αλλά και ειδικότερα για το θέμα των συνεργασιών, είναι απαραίτητη για τον χώρο στην Κύπρο. Ελπίζουμε να ληφθεί υπόψη για την μελλοντική δράση.

ΥΓ Για το Σιατλ που αναφέρεις είναι άσχετο. Σε γενικές γραμμές το κίνημα του Σιάτλ είναι υπερτιμημένο και δεν το θεωρούμε κύριο σημείο αναφοράς στην ιστορία των αναρχικών κινημάτων. Οι δράσεις σε συνόδους γενικά ήταν μια φούσκα, ειδικά μετά την Γένοβα. Αλλά να σημειώσουμε ότι στο Σιατλ οι πιο αποτελεσματικές αναρχικές ομάδες-συγγένειας, αυτές που άσκησαν πραγματική πίεση στο κράτος φανερώνοντας την αδυναμία του, ήταν αυτές που αυτονομήθηκαν και διαχωρίστηκαν πλήρως από το κυρίαρχο πνεύμα των διοργανωτών (αριστεριστές, φιλελεύθερους, συνδικαλιστές, οικολόγους και ΜΚΟ) και απέρριψαν την φιλελεύθερη λογική της μη-βίαιας διαμαρτυρίας. Και εννοείται φυσικά ότι οι υπόλοιπες οργανώσεις καταδίκασαν μετά τις ζημιές. Στο Σιάτλ τα ατομα του αναρχικού χώρου που έκαναν το λάθος να συνεργαστούν σε πιο ευρεία δίχτυα και ομάδες αφομοιώθηκαν από τους διάφορους ρεφορμιστές οι οποίοι όμως πρόσθεσαν στο οπλοστάσιο των πολιτικάντικων κόλπων το νέο προσωπείο αντιεξουσιασμού. Είδαμε τα “κοινωνικά φόρουμ” πόσο αντιεξουσιαστικά είναι, πχ αποκλεισμός τάσεων με τις οποίες δεν συμφωνούν οι παράγοντες του και πρόσκληση κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Όσον για το κείμενο του Graeber είναι άσχετο γιατί πουθενά δεν μιλά για την συνεργασία αναρχικών με αριστερούς – αν και λέει το αυτονόητο ότι ομάδες εκτος του αναρχικού χώρου επηρεάζονται από τις πραχτικές του, στην πρώτη σελίδα. Άρα γιατί κάνεις αναφορές σε διανοούμενους χωρίς λόγο;

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σχολιασμός και διαπιστώσεις μετά τα τελευταία επεισόδια στην Λάρνακα

1. Σχετικά με τις οργανώσεις και τις αντιφάσεις τους

Τα πρόσφατα γεγονότα στο φεστιβάλ Rainbow στις 5/11/10 είναι ενδεικτικά του ότι οι φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες είναι βαθιά ριζωμένες στην Κύπρο και υπό τις σημερινές συνθήκες αυξημένης ανεργίας και μετανάστευσης, μαζί με τις εξελίξεις στο Κυπριακό, βρισκόμαστε σε περίοδο που προσφέρει υπερβολικά καλές συνθήκες για να αναπτυχθούν οργανωμένες ρατσιστικές ομάδες όπως το ΕΛΑΜ. Το ΕΛΑΜ επωφελήθηκε μετά από τα τελευταία επεισόδια και πήρε κύρος μέσα στον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο. Απορρίπτουμε και αντιτιθόμαστε σε όλες τις εκφάνσεις του εθνικισμού, ρατσισμού και φασισμού αλλά δεν θα επεκταθούμε γι'αυτά σ'αυτό το κείμενο. Θα ασχοληθούμε αντίθετα με αυτούς που εναντιώνονται στα πιο πάνω.

Η ΚΙΣΑ φάνηκε εντελώς απροετοίμαστη για το ενδεχόμενο βίας στο φεστιβάλ. Η ΚΙΣΑ δήλωσε ξεκάθαρα ότι ανέμενε να το προστατέψει η αστυνομία.(“Επίσης ζητήσαμε τόσο πριν όσο και τη διάρκεια του Φεστιβάλ από την Αστυνομία, να κρατήσει τη διαδήλωση των ρατσιστών σε κατάλληλη απόσταση έτσι ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος άμεσης επαφής, λεκτικής ή σωματικής, και προσβολής των παρευρισκόμενων στο Φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν παιδιά, ηλικιωμένα άτομα και άτομα με αναπηρία, όπως είχε γίνει και κατά την προηγούμενη πορεία των ρατσιστών και εθνικιστών του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία.” - Ανακοίνωση της ΚΙΣΑ) Με δεδομένα το προϋπάρχον κλίμα αντιπαράθεσης και την παρουσία ρατσιστικού όχλου, ευθύνεται η ΚΙΣΑ που βασίστηκε στην αστυνομία και κάλεσε πολιτιστικό φεστιβάλ, στο οποίο παρευρίσκονταν μωρά και άλλα ανυπεράσπιστα άτομα. Από την μια δόθηκε η ψευδαίσθηση ότι η εκδήλωση ήταν ακίνδυνη και προστατευμένη, ενώ από την άλλη υπήρχαν καλέσματα στο ίντερνετ του τύπου “να συναντήσουμε τους φασίστες στους δρόμους.” Μετά όμως κλαίγονται για την έλλειψη αστυνόμευσης λες και δεν ξέρουν τι είναι η αστυνομία. Το θεωρούμε ηλίθιο και ανεύθυνο να οργανώνονται αντιπορείες χωρίς να οργανώνεται και η αυτοπροστασία τους.

Η ηγεσία της ΚΙΣΑ φυσικά δεν αμφισβήτησε ποτέ την λογική της αστυνόμευσης. Ο Δώρος Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ προηγουμένως, ως αντιπρόσωπος της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας (η οποία, αν είναι δυνατό, υποτίθεται ότι συμπεριλάμβανε αναρχικούς) ζήτησε την καταστολή εθνικιστών από το κράτος και την αστυνομία του:
Εμείς θεωρούμε ότι η Αστυνομία δεν πρέπει να είναι ουδέτερη... Δεν έχουν δικαίωμα να διαδηλώσουν ειρηνικά, ούτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο....Θα προσπαθήσουμε να πείσουμε ότι δεν πρέπει να τους επιτρέπεται ο πολιτικός λόγος...Η διαδήλωση είναι πολιτικό βήμα και επομένως δεν πρέπει να τους επιτραπεί ούτε διαδήλωση να κάνουν, ούτε να τους δίνεται η ευκαιρία για διάλογο...” (25/12/09, συνέντευξη στην Σημερινη)

Εκτός από την ΚΙΣΑ είναι και οι Φάλιες (http://www.falies.com/) που στο κείμενο τους για τα γεγονότα στο Rainbow σημειώνουν “την πολιτικά απαράδεκτη στάση του κράτους και της αστυνομίας να επιτρέψει στην εθνικιστική-ρατσιστική πορεία να πλησιάσει τον χώρο του αντιρατσιστικού φεστιβάλ Rainbow” και λένε “ο αρχηγός της αστυνομίας και ο πολιτικός του προϊστάμενος θα πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία για αυτή τους την πράξη.” (Μια πρώτη ανάγνωση της σύγκρουσης ρατσιστών και αντι-ρατσιστών ψες στην Λάρνακα και των πολιτικών της προεκτάσεων, 6/11/10) Οι Φάλιες προηγουμένως είχαν πάρει θέση υπέρ της ανάκρισης του εθνικιστή Ξενή Ξενοφώντος από την αστυνομία & την κατάσχεση του κομπιούτερ του, εξαιτίας απειλητικού σχόλιου που έγραψε τρίτος σε blog του οποίου ο Ξενοφώντος φαίνεται να ήταν διαχειριστής (Όταν ο εθνικισμός φορά αντικρατική μάσκα, 18/5/10). Αγνόησαν το προφανές πολιτικό παρασκήνιο αφού εξ'αιτίας αυτής της υπόθεσης ο υπουργός δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης πρότεινε στην βουλή κατάργηση της ανωνυμίας των blogs (“Κάτι που το παραδέχεται και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Λουκάς Λουκά, σε σημείωμά του στη Βουλή με το οποίο δίνει τις θέσεις του επί του θέματος: Υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθεί η ανωνυμία των προσώπων που καταγράφουν τις απόψεις τους στα διάφορα ιστολόγια, ώστε να φέρουν ευθύνη της πράξης τους σε περίπτωση που αυτά είναι υβριστικά ή απειλητικά.” Αλήθεια, 16/7/10). Οι Φάλιες κάτα τα άλλα ισχυρίζονται αντιφατικά ότι “Ως ελευθεριακός /ριζοσπαστικός χώρος τασσόμαστε εναντίον της έννοιας του κράτους...” (5 Θέσεις για τη διαδικασία επανένωσης της χώρας, 23/9/10). Στο ίδιο κείμενο κιόλας έχουν τοποθετήσεις εκ μέρους όλου του αντιεξουσιαστικού χώρου της Κύπρου.

Όσον αφορά την Ένωση Αναρχικών ας κάνει αυτοκριτική για την συμμετοχή της στο φεστιβάλ Rainbow όταν αυτό διοργανώθηκε “με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο και χαιρετίστηκε από τον Προϊστάμενο της Αρχής κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων, το Δήμαρχο Λάρνακας και την Επικεφαλής του Γραφείου την Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο” με χορηγούς τον Οργανισμό Νεολαίας και το Υπουργείο Εσωτερικών. Και επίσης για το γεγονός ότι τα μέλη της που συμμετείχαν στο φεστιβάλ ήταν απροετοίμαστα για το ενδεχόμενο βίας, δεν έλαβαν μέτρα αυτοπροστασίας και τελικά αναγκάστηκαν μαζί με τους υπόλοιπους να αποχωρήσουν με αστυνομική συνοδεία.

2. Όσον αφορά τον αριστερισμό γενικότερα.

Θεωρούμε ότι οι αριστεριστές κάνουν παραπάνω ζημιά από καλό, αφού όταν ζητούν από το κράτος να καταστείλει την εθνικιστική δεξιά, ακολουθούν και οι ίδιοι σκεπτικό ξεκάθαρα εξουσιαστικό, σκεπτικό με το οποίο οι αντιεξουσιαστές (υποτίθεται) είναι αντίθετοι. Εξ'άλλου το ΑΚΕΛ όπως και οποιοδήποτε άλλο κυβερνών κόμμα θα καταστείλει και τον αντιεξουσιαστικό χώρο με παρόμοιες προφάσεις (πέρι βίας και αντι-δημοκρατισμού) αν χρειαστεί, και το έχουν ξανακάνει. Αυτοί που ζητούν την κρατική καταστολή δυναμώνουν κιόλας τα εθνικιστικά και ρατσιστικά κινήματα τα οποία ποντάρουν πολύ στην αυτοεικόνα τους ως θύματα καταπίεσης και καταστολής από το καθεστώς και στο επακόλουθο γόητρο του και καλά επαναστατημένου εθνικού απελευθερωτή – όπως γίνεται σε Γερμανία, Ρωσία κ.α. Το ΑΚΕΛ και οι χειροκροτητές του είναι συνυπεύθυνοι για την άνοδο του ΕΛΑΜ και της ρατσιστικής ιδεολογίας γενικά.

Οι αριστεριστές, μέσα από οργανώσεις-ομπρέλλες και λογικές 'πλατφορμισμού', προωθούν πλάγια δική τους ατζέντα ξένη στο αντιεξουσιαστικό σκεπτικό. Η συνηθισμένη τους τακτική είναι να μιλούν για αμεσοδημοκρατία και αυτοοργάνωση στις συνελεύσεις αλλά στην πράξη να καπελώνουν και να λειτουργούν ιεραρχικά. Ενώ πολύ συχνά βγάζουν πύρινους λόγους και προάγουν μαχητικό προφίλ, στην πράξη τους χαρακτηρίζει ο καθωσπρεπισμός, η επίδειξη νομιμοφροσύνης και το άγχος του να το παίζουν καλά παιδιά και να μην αποξενώσουν τον φαντασιακό “μέσο άνθρωπο”, τον “εργαζόμενο”, τον “λαό”. Από την μια το παίζουν επαναστάτες ενώ από την άλλη είναι ρεφορμιστές που ζητούν εξευρωπαϊσμένο κράτος με πιο 'ανθρώπινη' αστυνόμευση. Ανίκανοι να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι το θέμα της αυτοοργάνωσης της άμυνας, ονειρεύονται την αστυνομία να δέρνει φασίστες για λογαριασμό τους, ενώ παράλληλα σχιζοφρενικά τάσσονται ενάντια στην βία.

Οι αναρχικοί οι οποίοι συμμετέχουν σε τούτην την φαρσοκωμωδία αποδυναμώνουν τις ίδιες τις αρχές που δήθεν υποστηρίζουν και αποσυνδέονται από την ιστορία των αναρχικών κινημάτων. Δίνουν πάτημα στους φασίστες που ισχυρίζονται ότι οι αναρχικοί είναι τραμπούκοι της επίσημης αριστεράς ή “κουκουλοφόροι της ΚΙΣΑ” ή ακόμα και “παρακράτος”.

Όπως στέκει η κατάσταση σήμερα η διάφοροι αναρχικοί και ανένταχτοι νέοι ακολουθούν τους αριστεριστές από πίσω, λειτουργώντας ουσιαστικά ως ανεπίσημη νεολαία τους.. Από την συνέντευξη με τον Πολυκάρπου στην Σημερινή:
-Λένε ότι θα δώσουν ξύλο μόνο αν προκληθούν.
-Ας δοκιμάσουν και θα φαν καλά....Αν θα περάσουν από την Αστυνομία και πατήσουν πάνω μας για να περάσουν, τότε θα συγκρουστούμε μαζί τους. (25/12/09, Σημερινη)
Χρησιμοποίησε δηλαδή το μαύρο μπλοκ από Αντίφα και αναρχικούς, και αυτός το έπαιζε ηγέτης/αντιπρόσωπος. Ο μόνος λόγος που τύποι σαν τον Δώρο Πολυκάρπου, και διάφοροι άλλοι που κρατάνε ντουντούκες στις πορείες, μπορούν να το παίζουν μάχιμοι καβλάντηδες είναι επειδή ξέρουν ότι έχουν τους πιο νέους για πλάτες (ή και την αστυνομία αλλά αυτή, δυστυχώς, δεν τους προστατεύει πάντα).

Οι αναρχικοί μπαίνουν στην ψευδαίσθηση ότι με τέτοιες συνεργασίες “ανοίγονται προς τα έξω” ενώ το μόνο που κάνουν είναι να ανοίγονται προς το γκέτο μεσοαστών κουλτουριάρηδων των Καλών Καθουμένων, “προοδευτικών” καθηγητών, ακαδημαϊκών, απολογητών του ΑΚΕΛ & αρθογράφων του Πολίτη, οι οποίοι τους βλέπουν περιφρονητικά ούτως η άλλως, ενώ κάποιοι τους χαϊδεύουν τα αυτιά για να τους έχουν για πλάτες και να νιώθουν κοντά στον παλμό των νέων. Ενώ υπάρχει πιο πρόσφορο έδαφος για αναρχικές ιδέες και πραχτικές να διασκορπιστούν ανάμεσα σε άλλο κόσμο.

Οι αναρχικοί θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με σοβαρότητα και διαύγεια, πέρα από αυτοματισμούς και συνθηματολογίες; Ή θα συνεχίσουν να κάνουν τους κομπάρσους και σωματοφύλακες για αριστεριστές πολιτικάντηδες;

ΥΓ Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχουν απόλυτα κριτήρια όσον αφορά το με ποιον γίνονται συμμαχίες και συνεργασίες και πιο σημαντικό από το με ποιον είναι το πως και με ποιους όρους συνεργαζόμαστε.

Άποψη Ανώνυμων Αναρχικών