1. Σχετικά με τις οργανώσεις και τις αντιφάσεις τους
Τα πρόσφατα γεγονότα στο φεστιβάλ Rainbow στις 5/11/10 είναι ενδεικτικά του ότι οι φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες είναι βαθιά ριζωμένες στην Κύπρο και υπό τις σημερινές συνθήκες αυξημένης ανεργίας και μετανάστευσης, μαζί με τις εξελίξεις στο Κυπριακό, βρισκόμαστε σε περίοδο που προσφέρει υπερβολικά καλές συνθήκες για να αναπτυχθούν οργανωμένες ρατσιστικές ομάδες όπως το ΕΛΑΜ. Το ΕΛΑΜ επωφελήθηκε μετά από τα τελευταία επεισόδια και πήρε κύρος μέσα στον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο. Απορρίπτουμε και αντιτιθόμαστε σε όλες τις εκφάνσεις του εθνικισμού, ρατσισμού και φασισμού αλλά δεν θα επεκταθούμε γι'αυτά σ'αυτό το κείμενο. Θα ασχοληθούμε αντίθετα με αυτούς που εναντιώνονται στα πιο πάνω.
Η ΚΙΣΑ φάνηκε εντελώς απροετοίμαστη για το ενδεχόμενο βίας στο φεστιβάλ. Η ΚΙΣΑ δήλωσε ξεκάθαρα ότι ανέμενε να το προστατέψει η αστυνομία.(“Επίσης ζητήσαμε τόσο πριν όσο και τη διάρκεια του Φεστιβάλ από την Αστυνομία, να κρατήσει τη διαδήλωση των ρατσιστών σε κατάλληλη απόσταση έτσι ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος άμεσης επαφής, λεκτικής ή σωματικής, και προσβολής των παρευρισκόμενων στο Φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν παιδιά, ηλικιωμένα άτομα και άτομα με αναπηρία, όπως είχε γίνει και κατά την προηγούμενη πορεία των ρατσιστών και εθνικιστών του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία.” - Ανακοίνωση της ΚΙΣΑ) Με δεδομένα το προϋπάρχον κλίμα αντιπαράθεσης και την παρουσία ρατσιστικού όχλου, ευθύνεται η ΚΙΣΑ που βασίστηκε στην αστυνομία και κάλεσε πολιτιστικό φεστιβάλ, στο οποίο παρευρίσκονταν μωρά και άλλα ανυπεράσπιστα άτομα. Από την μια δόθηκε η ψευδαίσθηση ότι η εκδήλωση ήταν ακίνδυνη και προστατευμένη, ενώ από την άλλη υπήρχαν καλέσματα στο ίντερνετ του τύπου “να συναντήσουμε τους φασίστες στους δρόμους.” Μετά όμως κλαίγονται για την έλλειψη αστυνόμευσης λες και δεν ξέρουν τι είναι η αστυνομία. Το θεωρούμε ηλίθιο και ανεύθυνο να οργανώνονται αντιπορείες χωρίς να οργανώνεται και η αυτοπροστασία τους.
Η ηγεσία της ΚΙΣΑ φυσικά δεν αμφισβήτησε ποτέ την λογική της αστυνόμευσης. Ο Δώρος Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ προηγουμένως, ως αντιπρόσωπος της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας (η οποία, αν είναι δυνατό, υποτίθεται ότι συμπεριλάμβανε αναρχικούς) ζήτησε την καταστολή εθνικιστών από το κράτος και την αστυνομία του:
“Εμείς θεωρούμε ότι η Αστυνομία δεν πρέπει να είναι ουδέτερη... Δεν έχουν δικαίωμα να διαδηλώσουν ειρηνικά, ούτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο....Θα προσπαθήσουμε να πείσουμε ότι δεν πρέπει να τους επιτρέπεται ο πολιτικός λόγος...Η διαδήλωση είναι πολιτικό βήμα και επομένως δεν πρέπει να τους επιτραπεί ούτε διαδήλωση να κάνουν, ούτε να τους δίνεται η ευκαιρία για διάλογο...” (25/12/09, συνέντευξη στην Σημερινη)
Εκτός από την ΚΙΣΑ είναι και οι Φάλιες (http://www.falies.com/) που στο κείμενο τους για τα γεγονότα στο Rainbow σημειώνουν “την πολιτικά απαράδεκτη στάση του κράτους και της αστυνομίας να επιτρέψει στην εθνικιστική-ρατσιστική πορεία να πλησιάσει τον χώρο του αντιρατσιστικού φεστιβάλ Rainbow” και λένε “ο αρχηγός της αστυνομίας και ο πολιτικός του προϊστάμενος θα πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία για αυτή τους την πράξη.” (Μια πρώτη ανάγνωση της σύγκρουσης ρατσιστών και αντι-ρατσιστών ψες στην Λάρνακα και των πολιτικών της προεκτάσεων, 6/11/10) Οι Φάλιες προηγουμένως είχαν πάρει θέση υπέρ της ανάκρισης του εθνικιστή Ξενή Ξενοφώντος από την αστυνομία & την κατάσχεση του κομπιούτερ του, εξαιτίας απειλητικού σχόλιου που έγραψε τρίτος σε blog του οποίου ο Ξενοφώντος φαίνεται να ήταν διαχειριστής (Όταν ο εθνικισμός φορά αντικρατική μάσκα, 18/5/10). Αγνόησαν το προφανές πολιτικό παρασκήνιο αφού εξ'αιτίας αυτής της υπόθεσης ο υπουργός δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης πρότεινε στην βουλή κατάργηση της ανωνυμίας των blogs (“Κάτι που το παραδέχεται και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Λουκάς Λουκά, σε σημείωμά του στη Βουλή με το οποίο δίνει τις θέσεις του επί του θέματος: Υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθεί η ανωνυμία των προσώπων που καταγράφουν τις απόψεις τους στα διάφορα ιστολόγια, ώστε να φέρουν ευθύνη της πράξης τους σε περίπτωση που αυτά είναι υβριστικά ή απειλητικά.” Αλήθεια, 16/7/10). Οι Φάλιες κάτα τα άλλα ισχυρίζονται αντιφατικά ότι “Ως ελευθεριακός /ριζοσπαστικός χώρος τασσόμαστε εναντίον της έννοιας του κράτους...” (5 Θέσεις για τη διαδικασία επανένωσης της χώρας, 23/9/10). Στο ίδιο κείμενο κιόλας έχουν τοποθετήσεις εκ μέρους όλου του αντιεξουσιαστικού χώρου της Κύπρου.
Όσον αφορά την Ένωση Αναρχικών ας κάνει αυτοκριτική για την συμμετοχή της στο φεστιβάλ Rainbow όταν αυτό διοργανώθηκε “με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο και χαιρετίστηκε από τον Προϊστάμενο της Αρχής κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων, το Δήμαρχο Λάρνακας και την Επικεφαλής του Γραφείου την Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο” με χορηγούς τον Οργανισμό Νεολαίας και το Υπουργείο Εσωτερικών. Και επίσης για το γεγονός ότι τα μέλη της που συμμετείχαν στο φεστιβάλ ήταν απροετοίμαστα για το ενδεχόμενο βίας, δεν έλαβαν μέτρα αυτοπροστασίας και τελικά αναγκάστηκαν μαζί με τους υπόλοιπους να αποχωρήσουν με αστυνομική συνοδεία.
2. Όσον αφορά τον αριστερισμό γενικότερα.
Θεωρούμε ότι οι αριστεριστές κάνουν παραπάνω ζημιά από καλό, αφού όταν ζητούν από το κράτος να καταστείλει την εθνικιστική δεξιά, ακολουθούν και οι ίδιοι σκεπτικό ξεκάθαρα εξουσιαστικό, σκεπτικό με το οποίο οι αντιεξουσιαστές (υποτίθεται) είναι αντίθετοι. Εξ'άλλου το ΑΚΕΛ όπως και οποιοδήποτε άλλο κυβερνών κόμμα θα καταστείλει και τον αντιεξουσιαστικό χώρο με παρόμοιες προφάσεις (πέρι βίας και αντι-δημοκρατισμού) αν χρειαστεί, και το έχουν ξανακάνει. Αυτοί που ζητούν την κρατική καταστολή δυναμώνουν κιόλας τα εθνικιστικά και ρατσιστικά κινήματα τα οποία ποντάρουν πολύ στην αυτοεικόνα τους ως θύματα καταπίεσης και καταστολής από το καθεστώς και στο επακόλουθο γόητρο του και καλά επαναστατημένου εθνικού απελευθερωτή – όπως γίνεται σε Γερμανία, Ρωσία κ.α. Το ΑΚΕΛ και οι χειροκροτητές του είναι συνυπεύθυνοι για την άνοδο του ΕΛΑΜ και της ρατσιστικής ιδεολογίας γενικά.
Οι αριστεριστές, μέσα από οργανώσεις-ομπρέλλες και λογικές 'πλατφορμισμού', προωθούν πλάγια δική τους ατζέντα ξένη στο αντιεξουσιαστικό σκεπτικό. Η συνηθισμένη τους τακτική είναι να μιλούν για αμεσοδημοκρατία και αυτοοργάνωση στις συνελεύσεις αλλά στην πράξη να καπελώνουν και να λειτουργούν ιεραρχικά. Ενώ πολύ συχνά βγάζουν πύρινους λόγους και προάγουν μαχητικό προφίλ, στην πράξη τους χαρακτηρίζει ο καθωσπρεπισμός, η επίδειξη νομιμοφροσύνης και το άγχος του να το παίζουν καλά παιδιά και να μην αποξενώσουν τον φαντασιακό “μέσο άνθρωπο”, τον “εργαζόμενο”, τον “λαό”. Από την μια το παίζουν επαναστάτες ενώ από την άλλη είναι ρεφορμιστές που ζητούν εξευρωπαϊσμένο κράτος με πιο 'ανθρώπινη' αστυνόμευση. Ανίκανοι να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι το θέμα της αυτοοργάνωσης της άμυνας, ονειρεύονται την αστυνομία να δέρνει φασίστες για λογαριασμό τους, ενώ παράλληλα σχιζοφρενικά τάσσονται ενάντια στην βία.
Οι αναρχικοί οι οποίοι συμμετέχουν σε τούτην την φαρσοκωμωδία αποδυναμώνουν τις ίδιες τις αρχές που δήθεν υποστηρίζουν και αποσυνδέονται από την ιστορία των αναρχικών κινημάτων. Δίνουν πάτημα στους φασίστες που ισχυρίζονται ότι οι αναρχικοί είναι τραμπούκοι της επίσημης αριστεράς ή “κουκουλοφόροι της ΚΙΣΑ” ή ακόμα και “παρακράτος”.
Όπως στέκει η κατάσταση σήμερα η διάφοροι αναρχικοί και ανένταχτοι νέοι ακολουθούν τους αριστεριστές από πίσω, λειτουργώντας ουσιαστικά ως ανεπίσημη νεολαία τους.. Από την συνέντευξη με τον Πολυκάρπου στην Σημερινή:
-Λένε ότι θα δώσουν ξύλο μόνο αν προκληθούν.
-Ας δοκιμάσουν και θα φαν καλά....Αν θα περάσουν από την Αστυνομία και πατήσουν πάνω μας για να περάσουν, τότε θα συγκρουστούμε μαζί τους. (25/12/09, Σημερινη)
Χρησιμοποίησε δηλαδή το μαύρο μπλοκ από Αντίφα και αναρχικούς, και αυτός το έπαιζε ηγέτης/αντιπρόσωπος. Ο μόνος λόγος που τύποι σαν τον Δώρο Πολυκάρπου, και διάφοροι άλλοι που κρατάνε ντουντούκες στις πορείες, μπορούν να το παίζουν μάχιμοι καβλάντηδες είναι επειδή ξέρουν ότι έχουν τους πιο νέους για πλάτες (ή και την αστυνομία αλλά αυτή, δυστυχώς, δεν τους προστατεύει πάντα).
Οι αναρχικοί μπαίνουν στην ψευδαίσθηση ότι με τέτοιες συνεργασίες “ανοίγονται προς τα έξω” ενώ το μόνο που κάνουν είναι να ανοίγονται προς το γκέτο μεσοαστών κουλτουριάρηδων των Καλών Καθουμένων, “προοδευτικών” καθηγητών, ακαδημαϊκών, απολογητών του ΑΚΕΛ & αρθογράφων του Πολίτη, οι οποίοι τους βλέπουν περιφρονητικά ούτως η άλλως, ενώ κάποιοι τους χαϊδεύουν τα αυτιά για να τους έχουν για πλάτες και να νιώθουν κοντά στον παλμό των νέων. Ενώ υπάρχει πιο πρόσφορο έδαφος για αναρχικές ιδέες και πραχτικές να διασκορπιστούν ανάμεσα σε άλλο κόσμο.
Οι αναρχικοί θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με σοβαρότητα και διαύγεια, πέρα από αυτοματισμούς και συνθηματολογίες; Ή θα συνεχίσουν να κάνουν τους κομπάρσους και σωματοφύλακες για αριστεριστές πολιτικάντηδες;
ΥΓ Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχουν απόλυτα κριτήρια όσον αφορά το με ποιον γίνονται συμμαχίες και συνεργασίες και πιο σημαντικό από το με ποιον είναι το πως και με ποιους όρους συνεργαζόμαστε.
Άποψη Ανώνυμων Αναρχικών
