Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Απάντηση στον Μάριο από Φάλιες & κάποιες περεταίρω τοποθετήσεις

(το σχόλιο στο οποίο απαντάμε είναι εδώ http://www.islandanarchy.com/-f52/----t1859.htm)

Είπες ότι το κείμενο μας είναι γεμάτο ανακρίβειες χωρίς όμως να τες πεις. Πε τες να δούμε.

Επίσης είπες ότι μιλάμε για πράγματα που “δεν μπορούν να συζητηθούν δημόσια.” Στο προηγούμενο μας κείμενο, όπως και σε αυτό, δεν γράψαμε τίποτα το οποίο δεν ήταν ήδη δημόσιο. Αυτό το κάνουμε προσεχτικά και ευσυνείδητα. Επίσης το μόνο όνομα που αναφέραμε ήταν του Πολυκάρπου ο οποίος βγαίνει στα ΜΜΕ επώνυμα. Και στην τελική τί είπαμε – ότι (κάποιοι) αναρχικοί διαφοροποιούμαστε έντονα από τις απόψεις και πραχτικές αριστερίστικων οργανώσεων, κάτι το αυτονόητο δηλαδή, σιγά το πράμα. Μήπως απλά αποφεύγεις την κριτική;

Μας έκανες κριτική για την ανωνυμία μας. Όμως τόσο καιρό δεν σε ενοχλεί ότι σχεδόν όλες οι αναρτήσεις εδώ στο island-anarchy γίνονται με ψευδώνυμο, όπως και πολλά blogs στα οποία έχουν συνδέσμους στην σελίδα τους οι Φάλιες (δρακούνα, λινοπάμπακος, ανθρωποφάγος κτλ), και κατακρίβεια από τις ίδιες τις Φάλιες κάποιοι γράφουν με ψευδώνυμο. Όμως τώρα που σας γίνεται κριτική μ'αυτό το τρόπο ξαφνικά σε χαλάει και προσπαθείς να υποβιβάσεις την κριτική μας εξαιτίας της ανωνυμίας. Η ανωνυμία ήταν συνειδητή επιλογή της ομάδας μας, για διάφορους λόγους, όταν συζητήσαμε το πως προτιμούμε να παρουσιάσουμε τις σκέψεις μας προς τα έξω.

Για τον Ξενοφώντος, φυσικά δεν είμαστεν αλληλέγγυοι προς αυτόν χωρίς όμως να στηρίζουμε την δίωξη του από το κράτος. Όμως σημειώνουμε τις αντιφάσεις σας για το πόσο ευκαιριακά είσαστε υπέρ ή κατά της αστυνομίας ανάλογα με το πως σας βολεύει. Σε αυτό το σημείο (όπως και άλλα) μας κάλυψε καλά το κείμενο “Σχετικά με τις συνεργασίες των διάφορων αντιφασιστικών ομάδων” του atepale που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο island-anarchy, ένα κείμενο εύστοχο και καλογραμμένο (http://www.islandanarchy.com/-f52/----t1886.htm).

Όσον για τα δικαιώματα των ρατσιστών. Τα δικαιώματα είναι αστική έννοια. Η έννοια του δικαιώματος βασίζεται στην δύναμη την οποία τις προστατεύει και τις επιβάλει, δηλαδή του κράτους και του μονοπώλιου της βίας. Το “Καμια ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας” είναι ένα σύνθημα τόσο αόριστο που δεν σημαίνει τίποτα, θα μπορούσε να το έλεγε και ο Μπους.

Μάριε γράφεις “Είπαμε του υπουργού και του αρχίμπατσου να λογοδοτήσει στην κοινωνία. Είναι πάγια τακτική του χώρου παγκόσμια να εκθέτει τους πολιτικάντηδες και τους μπάτσους όταν κάνουν χατίρια στους φασίστες.” Ακολουθεί όλο το σχετικό απόσπασμα του κειμένου σας:

Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε την πολιτικά απαράδεκτη στάση του κράτους και της αστυνομίας να επιτρέψει στην εθνικιστική-ρατσιστική πορεία να πλησιάσει τον χώρο του αντιρατσιστικού φεστιβάλ Rainbow, η οποία συνιστά, αν όχι σκόπιμη προσπάθεια επιβολής μιας λογικής χωροχρονικής συνύπαρξης ρατσιστών και αντι-ρατσιστών, τότε σίγουρα μνημειώδη βλακεία και ανευθυνότητα. Ο αρχηγός της αστυνομίας και ο πολιτικός του προϊστάμενος θα πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία για αυτή τους την πράξη ή οποία υπέθαλψε την συμπλοκή και οδήγησε σε τραυματισμούς και στο μαχαίρωμα τουλάχιστον δυο ατόμων από επιτιθέμενους ρατσιστές.

Ναι μεν δεν απευθύνεστε στο ίδιο το κράτος αλλά είναι φανερό με ποιους όρους μιλάτε στον αναγνώστη σας. Το ύφος και σκεπτικό όλης της παραγράφου είναι ξεκάθαρο. Κατηγορώντας την αστυνομία για ανευθυνότητα ζητάτε δηλαδή να δρα πιο υπεύθυνα. Ζητώντας από τον “αρχηγό της αστυνομίας και του πολιτικού του προϊστάμενου να λογοδοτήσει στην κοινωνία” κάνετε το ίδιο πράγμα. Αποδέχεστε τον λόγο ύπαρξης της αστυνομίας και της κρατικής ιεραρχίας χωρίς να τον αμφισβητήσετε. Κάνετε κριτική στην αστυνομία όχι επειδή έκανε χατίρια στους φασίστες αλλά επειδή τους επέτρεψαν να βρεθούν στον ίδιο χώρο με το Rainbow. Δηλαδή γίνεται κριτική στην αστυνομία επειδή επέτρεψε κάτι αντί να το απαγορεύσει και να το καταστείλει. Κατά τα άλλα συνεχίζετε να αυτοπροσδιορίζεστε ως αντιεξουσιαστές.

Παρομοίως με τις Φάλιες, σε πρόσφατο κείμενο του για τα επεισόδια στην Λάρνακα, ο Λινοπάμπακος κριτικάρει την αστυνομία επειδή δεν κάνει σωστά την δουλειά της.

Ο Μάριος κατηγόρησε το υστερόγραφο στο προηγούμενο μας κείμενο ότι τάχα ήταν δικηγορίστικο, υποκριτικό και ότι αναιρεί όσα είπαμε. Να ξεκαθαρίσουμε τις θέσεις μας ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:

Δεν είμαστε απόλυτοι στο θέμα ότι αναρχικοί πρέπει να συνεργάζονται μόνο με άλλους αναρχικούς. Είναι ορισμένες περιπτώσεις που δεν θα'πρεπε να αποκλείεται η συνεργασία αναρχικών με άτομα με τα οποία έχουν περιορισμένα κοινά. Είναι άλλες περιπτώσεις όμως που θα'πρεπε. Όπως και να αποκλείονται συνεργασίες με άλλους αναρχικούς αν υπάρχουν αγεφύρωτες διαφωνίες σε σημαντικά θέματα. Δεν υπάρχει απόλυτος κανόνας. Θεωρούμε καλύτερο οι αναρχικοί να είναι πιο ανοιχτοί σε ανένταχτους και απολιτικοποιημένους παρά σε οργανωμένες αριστερές ομάδες με τις δικές τους ατζέντες. Επίσης αναγνωρίζουμε ότι η επαφή με άτομα εχτός του στενού μας πολιτικού χώρου κάποτε είναι υγειινή. Όμως αναγνωρίζουμε ότι τα μειοψηφικά ρεύματα επιζούν μέσω της ακεραιότητας, όχι με το να υποχωρούν, να αφομοιώνονται ή να βάλουν νερό στο κρασί τους. Άρα τονίζουμε το “πως και με ποιους όρους” συνεργαζόμαστε με άλλους.

Επικαλέστηκες τις “κινηματικές διαδικασίες” κατηγορώντας μας ότι είμαστε έξω απ'αυτές και άρα οτι δεν μπορούμε να αρθρώσουμε κριτική εναντίον σας. Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι φυσικά είμαστε έξω απ'αυτές αφού δεν αποδεχόμαστε το κίνημα με τους όρους τους δικούς σας, δηλαδή με τους όρους του καπελώματος από τους ηγετίσκους της ΚΙΣΑ και λοιπούς αριστεριστές. Ούτε που θέλουμε να μας αναγνωρίζουν αυτοί σαν “ισότιμη συνιστώσα”.

Επιπλέον θέλουμε να προσθέσουμε μια παρατήρηση για τις Φάλιες και το πως αντιλαμβάνονται το κίνημα. Ενώ βγάζετε άρθρα ενημερωτικά για τον 'χώρο' στην Κύπρο περιορίζεστε σχεδόν αποκλειστικά στο γίγνεσθαι εντός των κλειστών κύκλων πολιτικοποιημένων του “κινήματος”, αγνοώντας ο,τιδήποτε δεν χωράει μέσα σε αυτόν τον περιορισμένο τομέα όπως τον αντιλαμβάνεστε. Για παράδειγμα, ενώ μέσα στον τελευταίο μήνα έχουν γίνει δυο εξεγέρσεις φυλακισμένων μεταναστών (και μια μαζική αποχή συσσιτίου στις κεντρικές φυλακές πριν λίγες μέρες) αυτό δεν το θεωρήσατε αρκετά αξιόλογο ή κινηματικό για να το δημοσιεύσετε, ενώ αναδημοσιεύετε κάθε ανακοίνωση των ρεφορμιστών ηγετίσκων της ΚΙΣΑ όταν μιλούν εκ μέρους των μεταναστών. Και υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Φυσικά δεν περιμένουμε από τις Φάλιες να βγουν από την στενή αντίληψη που έχουν και είναι σημαντικό που αναδημοσιεύουν σχετικές ειδήσεις εδώ οι χρήστες αυτού του φόρουμ, αφού δεν υπάρχει πραγματικό κυπριακό indymedia.

Και να σημειώσουμε και κάτι άλλο. Οι φάλιες προωθούν τις θέσεις τους για το θέμα του Κυπριακού λες και είναι οι θέσεις ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού χώρου. “Ο αντιεξουσιαστικός χώρος όμως ήδη από το 1993 προέβαλε τη θέση ότιη ομοσπονδία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι λύση ανάγκης αλλά η ιδεώδης λύση” (Τραίνο, Βαγόνι 10ο, “Γιατί ακόμα και αν δεν υπήρχε ομοσπονδία θα έπρεπε να την εφεύρουμε”)(1) . Αυτή παραμένει η στάση μας και σήμεραhttp://falies.com/2010/09/23/3586/ κείμενο που αναδημοσιεύθηκε κιόλας στο indymedia της Αθήνας.

Κιόλας στο πρόσφατο σας κείμενο χρησιμοποιάτε τα τελευταία γεγονότα στην Λάρνακα για να ταυτίσετε τους βίαους ρατσιστές του ΕΛΑΜ με ολόκληρο τον χώρο του απορριπτικού Όχι, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσετε το σκηνικό διπολικά, από την μια οι καλοί αντιρατσιστές αριστεροί του Ναι (σαν εσάς), και από την άλλοι οι κακοί ρατσιστές δεξιοί του Όχι, μια απλοποίηση που αν και βολική δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.

Οι εθνικιστές δεν μπορούν πλέον να αυτο-διαχωρίζονται σε “πατριώτες αντι-κατοχικούς” και “εθνο-φυλετιστές, εθνικοσοσιαλιστές”. Ψες παρέλασαν μαζί, έβρισαν μαζί και χτύπησαν μαζί (υπάρχει μάλιστα μαρτυρία και για βίαιη επίθεση του ηγέτη του ΠΑΚ σε μετανάστες στον χώρο της εξέδρας του φεστιβάλ). Πρόκειται για το πολιτικό ξεγύμνωμα του απορριπτικού πυρήνα από κάθε επίφαση πολιτικής ορθότητας ή πολιτικής σοβαρότητας. Πρόκειται για τραμπουκισμό μιας εκδήλωσης παρουσία του Δήμαρχου Λάρνακας και της Αντιπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο (σημειώνουμε ότι οι επιτιθέμενοι ρατσιστές απέκοψαν και το ρεύμα της εκδήλωσης Rainbow) Το “τούρτζιοι, προδότες” που φώναζαν σε εμάς (ε/κ, τ/κ και μετανάστες) ήταν αυτό που ένωνε την ρατσιστική παράταξη από τον Κουλία εως το ΕΛΑΜ.

Μια παρόμοια λογική θα ήταν η εξής – η Ελένη Μαύρου παρέλασε μαζί με το μαύρο μπλοκ των αναρχικών σε μια αντιφασιστική πορεία, άρα σημαίνει ότι όλοι του Ναι είναι με το μέρος των αναρχικών. Πελλάρες δηλαδή... Και δυστυχώς σε κείμενο της Ένωσης Αναρχικών (http://enosianarxikon.blogspot.com/2010/11/blog-post_21.html) αναπαράγεται ο ισοπεδωτικός ταυτισμός αντικατοχικών με φασίστες και νεοναζί.

Εμμένουμε στο ότι η κριτική-αυτοκριτική, και γενικότερα, αλλά και ειδικότερα για το θέμα των συνεργασιών, είναι απαραίτητη για τον χώρο στην Κύπρο. Ελπίζουμε να ληφθεί υπόψη για την μελλοντική δράση.

ΥΓ Για το Σιατλ που αναφέρεις είναι άσχετο. Σε γενικές γραμμές το κίνημα του Σιάτλ είναι υπερτιμημένο και δεν το θεωρούμε κύριο σημείο αναφοράς στην ιστορία των αναρχικών κινημάτων. Οι δράσεις σε συνόδους γενικά ήταν μια φούσκα, ειδικά μετά την Γένοβα. Αλλά να σημειώσουμε ότι στο Σιατλ οι πιο αποτελεσματικές αναρχικές ομάδες-συγγένειας, αυτές που άσκησαν πραγματική πίεση στο κράτος φανερώνοντας την αδυναμία του, ήταν αυτές που αυτονομήθηκαν και διαχωρίστηκαν πλήρως από το κυρίαρχο πνεύμα των διοργανωτών (αριστεριστές, φιλελεύθερους, συνδικαλιστές, οικολόγους και ΜΚΟ) και απέρριψαν την φιλελεύθερη λογική της μη-βίαιας διαμαρτυρίας. Και εννοείται φυσικά ότι οι υπόλοιπες οργανώσεις καταδίκασαν μετά τις ζημιές. Στο Σιάτλ τα ατομα του αναρχικού χώρου που έκαναν το λάθος να συνεργαστούν σε πιο ευρεία δίχτυα και ομάδες αφομοιώθηκαν από τους διάφορους ρεφορμιστές οι οποίοι όμως πρόσθεσαν στο οπλοστάσιο των πολιτικάντικων κόλπων το νέο προσωπείο αντιεξουσιασμού. Είδαμε τα “κοινωνικά φόρουμ” πόσο αντιεξουσιαστικά είναι, πχ αποκλεισμός τάσεων με τις οποίες δεν συμφωνούν οι παράγοντες του και πρόσκληση κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Όσον για το κείμενο του Graeber είναι άσχετο γιατί πουθενά δεν μιλά για την συνεργασία αναρχικών με αριστερούς – αν και λέει το αυτονόητο ότι ομάδες εκτος του αναρχικού χώρου επηρεάζονται από τις πραχτικές του, στην πρώτη σελίδα. Άρα γιατί κάνεις αναφορές σε διανοούμενους χωρίς λόγο;